Savaşın Çocukları

Bahar gelmişti
Ama çiçek açmamıştı
Geceydi, karaydı
Yıldızlar yerinden kaydı
Yer yerinden oynadı
Zaten hava karaydı
Evimiz koca bir saraydı
İki odaydı
Hava soğuktu
Kardeşlerimin hepsi uykuluydu
Gökten bomba yağdı
Yıldızlar göğe kaydı
Annem babam yanımdaydı
Kardeşlerimin hepsi uykudaydı
Ortalığı toz duman aldı
Çığlıklar uzaktan duyuldu
Gökten ölüm yağıyordu
Birden herkes sustu
Açlıktan nefesler koktu
Analar kesildi sütten
Bebeler, dedeler hep öldü
Birileri kıs kıs güldü.

Belki bir rûya belkide düş tü
Annem yanıma düştü
Babamı bulduğumda tekti
Korkunç bir felaketti
Herkes sığınakta birikti
Analar ağlak, çocuklar ürkekti
Birden tavan çöktü
Herkes öldü
Birileri kıs kıs güldü

Elim yüzüm kum oldu
Bizim evde hep akşam oldu
Güzel günümüz zaten yoktu
Çocuklar savaştan korktu.
Birileri kahkahalarla güldü...

Abdullah Karaduman