Hiç bir yere ait olamamak kadar depresif bir duygu yoktur. Ne üzerinde uyuduğun yatak senindir ne de seviyorum deyip sarıldığın sevgili. Sabahları uyandığında gözlerini her açışında ait olduğun yerde uyanamamanın hayalkırıklığını yaşarsın ama aslında nereye ait oldugunu da bilmezsin. Bu gerceği bile bile ne bir şeyi sahiplenebilirsin ne de bir başkasının seni sahiplenmesıne tepkisiz kalabilirsin. En eğlendiğin -ya da öyle sandığın- mekanlardan belki de ışık hızıyla sessiz odana ışınlanmak istersin ve en sevdiklerinden köşe bucak kaçarsın. Kendine yakın bulduğun tek insan tipi senin gibi nereye ait olduğunu bilmeyen, görünüşte bir çok şeye sahip olan ama aslında kendi ruhuna bile sahip olamayan insanlardır.Yalnızlığı tercih edip kuytu köşelerde huzuru arasan da nereye gidersen git kendi karanlıklarını da beraberinde götürürsün..
14 Ocak 2009 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Bunu sen mi yazdın alıntı mı bilmiyorum ama resmen beni anlattın
YanıtlaSilçok güzel anlatılmış.. Tebrik ederimm
YanıtlaSil